Vrijdag 7 Augustus
Om 7u waren we wakker en na het ontbijt zijn we m 9.30 vertrokken richting de Dolomieten.
Helaas heb ik de foto's niet kunnen oploaden omdat het internet niet snel genoeg is tussen de bergen, ik probeer het straks in het andere hotel even !!
Het is nu al (9.30u) 21 graden in de schaduw !!
We rijden naar het plaatsje Winklern via de 107, het is een prachtige omgeving hier !!
We blijven de D107 tot Dölsach volgen en gaan hier de 100 op richting de Plöckenpas. Deze gaat over in de 110 richting Italië.
Achter Mauthen rijden we de Plöckenpas op.
De Plöckenpas is een zeer kronkelige weg in het groen, door tunnels en op smalle straatjes.
Boven op de pas gaan Italië in. We rijden nu de provincie Veneto binnen, maar de meeste tijd zitten we in Zuid-Tirol.
Zuid-Tirol is een zelfstandige provincie van Italië met de dolomieten als district of landstreek. Ook de meeste van de overige districten maken deel uit van het berggebied Doloieten. De Dolomieten vormen nl een bergmassief dat zich in grote lijnen bevindt in de provincie Zyuid-Tirol en Trento, beide weer deel uitmakend van de regio Veneto. In vrijwel geheel zuid-Tirol word duits gesproken. In de provincie Trento word echter uitsluitend Italiaans gesproken
12u zijn we beneden aan de pas, het is 29 graden.
In het plaatsje Rivo rijden we rechts de SR465 op en we houden Monte Zoncolan aan, daarna gaan we de SP123 richting Ovaro via Monte Zoncolan.
De Dolomieten werden ongeveer 60 miljoen jaar geleden gevormd uit gemineraliseerd
koraal, het is derhalve een stuwingsgebergte en hoog in de bergen kunt u dan
ook fossielen aantreffen van zeedieren.
De Marmolada vormt met zijn 3342
meter het hoogste punt van het gebergte. De Dolomieten danken hun
naam aan de ontdekker ervan, de Franse (amateur) geoloog Déodat Gradet de
Dolomieu (1750-1801) die het gebied ten zuiden van de Brennerpass vanaf 1788
bezocht. Het gesteente dat hij daar aantrof was nieuw voor hem en onderzoek
wees uit dat het een magnesiumhoudende kalksteen bleek te zijn. De reden waarom
het gesteente bij zonsopkomst en -ondergang lijkt op te lichten, is daarmee
verklaard. Hij noemde het gesteente dolomiet, maar het duurde tot ver na zijn
dood voordat het gesteente officieel als dolomiet erkend werd.
De woeste bergen, stijl opgaand met de Drei Zinnen, symbool van de Dolomieten , als een van de hoogtepunten en het natuurpark Sextner Dolomiten vormen een zeer indrukwekkend, op
sommige plaatsen welhaast een bizar, landschap.
Bijna boven ligt een mooi restaurant hier liggen ook de skigebieden.
We rijden verder via kleine smalle wegen, waar je niemand moet tegen komen, langs de skipiste naar boven. Op de top van Monte Zoncolan zitten we op 1750m.
We gaan nu slingerend naar beneden via er smalle wegen midden door het bos!!! Erg mooi, maar de remmen hebben wat te verduren!!
Aan het einde slaan we links af richting Ovaro. De Italiaanse dorpjes zien er anders uit dan in Oostenrijk. Het is er allemaal veel slechter onderhouden en gewone huizen en af een toe een oud chalet.
Het is 13.15uen 33 graden !!!
We rijden via de SR355 naar Santa Stefano di Cadore, ook dit is weer een slingerweg door het groen maar dan wel een 2 baans weg.
Om 14u gaan we in het plaatsje Rigoletta wat eten .
Het is ontzettend warm en benauwd, we maken de kap dicht want het is niet uit te houden. We rijden door een prachtige groene omgeving tussen de bergen!!
In Santo Stefano gaan we de SS52 op richting Austria/ S, Candido (Passo di m. Croce/ Kreuzbergpas)
We rijden nu Parco Naturale Tre Cime (natuurpark Drei Zinnen) in.
De Drei Zinnen of Tre Cime is de bekendste rotsformatie van de Dolomieten, de uit 3 pieken bestaande bergtop bevindt zich tussen Trentino-süd-Tirol en de Veneto, in de Sextener Dolomieten.
We rijden naar boven en als we naar beneden rijden en we zijn in Sexto begint het opeens hard te regenen, de zon schijnt gewoon en het is 31 graden ???????
Boven de bergen hangt een groot onweer maar dit kon ook niet anders want het is veel te benauwd !!
We gaan nu richting Misurina en gaan van Dobbiaco recht door de bergen.
Even voor Misurina gaan we linksaf naar Rifugio Auronzo, waar je het beste uitzicht hebt op de drei Zinnen . We betalen €16,- en gaan helemaal naar boven. We hpoen dat we het goed hebben wat de Drei Zinnen betreft want nergens staat een bord met wat welke berg is , eigenlijk schandalig, want je krijgt geen map en er staat geen bord en je moet wel €16,- betalen !!!
We rijden nu naar het hotel , Domina Home Alaska in Cortina d'Amprezzo en rijden via Passo Tre Croci.
Het hotel is een grote tegenvaller !!!! Het begint al bij aankomst, er is geen plaats in de parkeerplaats en we moeten dus langs de weg parkeren. Dat is geen probleem, zou het niet dat het een ontzettend druk stadje is waar geen parkeerplaats te vinden is !! Toen kregen we de kamer, wat een ouwe boel, we kunnen niets opladen want ze hebben verouderde stopcontacten, heel erg verouderd meubilair en over de badkamer willen we het maar helemaal niet hebben, als je wat flinker en groter bent heb je een probleem om in de douche te komen want de opening is maar heel smal. En wat de grootste ergernis is , ze hebben geen airco, het is 30 graden op de kamer!
Aan de balie zeggen ze dat we het raam maar open moeten zetten. Dit is echt geen 4 sterren hotel hooguit 2 sterren en ik ben blij dat ik maar €100/nacht heb betaald bij easy to book en geen
€200,-/nacht wat het koste bij Bookings.com. Ik snap het eigenlijk niet, het is een ontzettend duur dorp met alleen maar dure winkels en je ziet het ook aan het soort mensen dat hier rondloopt en dan zo'n hotel maar blijkbaar is de standaard voor de italiaan niet zo hoog. Gelukkig zijn wij maar 1 nacht hier !!!
Dit is een beetje een domper, want het is hier zo mooi qua omgeving maar we hadden al in de dorpjes gezien dat het hier allemaal niet zo netjes en nieuw is en dat blijkt dus wel uit het hotel.
Dus de foto's lukt alweer niet om te uploaden dus dat probeer ik morgen weer !!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten